Het hebben van een wijngaard is voor de rijken dezer aarde altijd al een onderscheidend element geweest. Franse koningen bezatten wijngaarden in de Bourgogne, rijke families als de Rothschilds konden zich door middel van het bezit van een wijngaard meer status aanmeten.
Ook in de Nieuwe Wereld gold deze regel. Recent nog las ik in Thomas Pinney’s A History of Wine in America over rijke ‘Amerikanen’ die in de jonge staat California hun geld in druivenaanplant staken. Namen als Stanford, van de Stanford University, komen dan voorbij.
Wel heel bijzonder is de winery van Biltmore Estate, het familie landgoed van de Vanderbilts in North Carolina. Oorspronkelijk zijn de Van der Bilt’s van Nederlandse afkomst. De stamvader was boer op Staten Island, bij New York (toen nog Nieuw Amsterdam). Nazaten bouwden rond 1900 in North Carolina een huis dat geïnspireerd was op wel vier Franse kastelen. Rond 1900 was het echter niet de tijd om een wijngaard te planten: de Verenigde Staten zaten midden in het proces dat in 1919 zou leiden tot Prohibition: grondwettelijk mocht er geen alcoholhoudende drank meer vervoerd worden in heel de VS.
Pas in 1933 volgde Repeal, maar toen had het land wel wat anders aan zijn hoofd dan wijngaarden planten. Economische depressie werd gevolgd door vier jaar oorlog.
Pas in 1971 planten de Vanderbilts hun wijnstokken. Opvallend genoeg, in een staat die voor Prohibition beroemd was om zijn Virginia Dare, een zoetige wijn van de Scuppernong-druif, plantten zij voornamelijk vinifera. Van Pinot Noir tot Cabernet Sauvignon, van Chardonnay tot Riesling. Biltmore Estate heeft zo’n vijftien wijnen, verdeeld over vier ‘merklijnen’.
De website van Biltmore Estate biedt veel interessante informatie. Het lijkt me zeker iets om te bezoeken als je ooit in North Carolina bent, alleen al om de Rivendel-achtige architectuur van de winery-gebouwen. Ik hoor graag de reacties.
