Voor de Wine Blogging Wednesday van oktober organiseerden we eens iets anders: wijnen hoefden deze maand niet bij de supermarkt gehaald worden, maar ze werden na bestelling bij je thuis afgeleverd. Twee Spaanse roden, Dehesa Gago 2005 van Compañia de Telmo Rodriquez en Bonal Tempranillo 2005 van Bodegas Real, konden gekocht worden bij BuyYourWine.
En de actie leek succesvol te gaan worden: 16 personen bestelden bij BuyYourWine het speciale WBW- pakket voor oktober. Maar helemaal vlekkeloos ging het niet. Zo was er al snel gemopper over de verzendkosten en de trage levering. Sommige mensen hebben wel twee weken op hun bestelling moeten wachten. Voor een internetwinkel is dit natuurlijk veel en veel te lang. Zelfs al duurt het maar een week, dan vind ik dat al te lang. Helaas was dit geen goede start deze maand.
Verder heeft er helaas tot op heden slechts één lezer haar bevindingen doorgegeven. Bedankt Carla! Ik hoop dat het ontbreken van notities van anderen niet betekent dat sommigen door de late verzending nog helemaal niet hebben kúnnen reageren. Want deze twee wijnen verdienen echt onze aandacht, zoveel is al wel duidelijk. Ik zal dan ook het volgende doen: de reacties die tot nu toe binnen zijn gekomen zal ik hier vast samenvatten. Mochten er de komende dagen echter nog lezers hun reactie op de wijnen willen geven, geef ik daartoe een ieder nog de kans tot uiterlijk 30 oktober. Daarna zal ik dan op de laatste dag van de maand nog een echt definitief oordeel samenvatten.
Oké, de wijnen dan. Daar kan ik gelukkig alleen maar positieve dingen over neerschrijven. Bij zowel Carla, Ed, het Ministerie van Eten en Drinken, Hans en mijzelf vielen de wijnen goed in de smaak.
Carla schreef: “Allebei fijne wijnen, prettige reuk, mooi fruitig en een volle afdronk. De Dehesa vond ik zonder eten erbij erg droog in afdronk, maar dat werd een stuk beter met een hapje. De Bonal had waarschijnlijk iets meer hout, zo denken wij. Moeilijk trouwens om echt een voorkeur uit te spreken. Als het echt moet denk ik dat ik neig naar de Bonal, maar dat komt vooral omdat die toch een iets langere afdronk heeft.” Carla dronk ze bij zeer klassieke stoofpot, een goulash.
Ed meldde mij: “Het was absoluut merkbaar dat de twee uitverkoren Wine Blogging Wednesday wijnen van oktober het supermarktniveau ontstegen. Daarentegen moest er ook een paar Euro meer voor op tafel gelegd worden. Beide Spaanse wijnen hadden duidelijk meer kwaliteit in huis, dan voorgaande WBW-wijnen. Hoewel er duidelijke verschillen in stijl te constateren zijn, kan men toch spreken van een exponent van de moderne Spaanse school.
De 2005 Bonal Tinto – DO Valdepeñas – Bodegas Real, gemaakt uit 100% Tempranillo druiven, heeft een mooie, frisrode kleur. Zowel in geur en smaak spat het fruit er uit, kers, framboos. De wijn is lekker sappig, warm en aangenaam met voldoende body.
De 2005 Dehesa Gago – DO Toro – Compañia de vinos Telmo Rodriguez ligt zelfs nog een trapje hoger in kwaliteit. Hij heeft een bijna paarse kleur met een klein waterrandje. In het begin nog enigszins gesloten, daarna iets tertiaire geur, gevolgd door de weelderige geuren van rijp rood fruit. Fluweelzacht, voldoende zuren, ook wat zoet. Mooi gedoceerd houtgebruik. Beetje chique wijn, welke culinair gezien hoger inzetbaar is dan bij een smakelijk stoofpotje.”
Ik had het niet beter kunnen uitdrukken.
Ook op het Ministerie van Eten en Drinken is bijval voor de wijnen te vinden. “Het Ministerie was meer dan content met de wijnen. We vonden de prijs-kwaliteitverhouding prima. De smaak van beide appelleert aan die van ons, dit vinden we lekker. De Dehesa kan prima bij een goede maaltijd, of gewoon op een rustige avond, eventueel met deze of gene die dat kan waarderen. De Bonal kan altijd; prima voor de slempers, acceptabel voor de genieters.(En makkelijk bij het eten.).”
Over de kwaliteit van de wijnen valt mijns inziens nauwelijks te twisten: tot nu toe vindt iedereen die ver boven de gemiddelde supermarktwijn uitsteken. En daar ging het mij deze maand ook om. Om aan te geven dat er buiten de supermarkten veel betere wijn te halen is in dezelfde prijscategorie.
Over de kwaliteit is iedereen het wel eens , zo te lezen. Nu nog even afwachten op de overige reacties !
Ed va Wijnerij, vanuit een Oostenrijks internetcafe
Vandaag om 15:40 de wijnen bekeken, ontkurkt en aan de twee glaasjes gesnuffeld:
2005 Bonal Tinto – DO Valdepeñas – Bodegas Real
Modern etiket, twintop kurkje.
Kleur: gewoon rood, niet heel intens.
Geur: rijp, rood en zwart fruit, iets kruidig, snoeperig, niet heel complex, wel aangenaam.
Smaak: zachte aanzet, vrij licht, limonade achtig fruit, alcohol brand iets (toch maar 13%), beetje zuivel, maceration carbonique?, rode besjes en aardbei. Beetje leeg en nietszeggend, aangenaam in zijn simpelheid. Zal een groot publiek aanspreken, lekker voor feestjes en partijen.
2005 Dehesa Gago – DO Toro – Compañia de vinos Telmo Rodriguez
Iets te modern etiket, mij zelfs onduidelijk wat het voor en wat het achteretiket is. Toch wel stijlvol. Een mooie gesneden kurk.
Kleur: donker paarsrood
Geur: donkere tonen, zwart fruit, droppig, nog ingehouden.
Smaak: vrij volle aanzet, tannines komen snel om de hoek kijken, potloodslijpsel, inkt, laurier, kruidig, zwarte kersen, veel materie, behoorlijke lengte. Deze wijn is veel serieuzer dan de eerste. Nu nog aan de jonge kant, wel ok.
Na het proeven nog even de prijzen erbij gepakt: 5,95 voor de eerste: een redelijke prijs. De tweede kost 7,95 en is duidelijk beter dan de eerste, dus ook redelijk. In dit geval moest ik 6,50 bezorgkosten betalen voor de twee flessen, en dan is het wel een dure grap geworden.
Udo
S: Is dit dure wijn?
U: Als je de verzendkosten meerekent…
S: Mag ik dat in mijn proefnotitie zetten?
U: Het is vrijheid, blijheid.
U: Ik ga eerst wat algemeens schrijven… (Roffelt op zijn toetsenbord)
S: Kijkt naar de flessen. Twee echte kurken liggen op het bureau. Geen schroefdop, geen plastic kurk. Bij de fles Dehesa Gago is het moeilijk om te zien wat het voor- en achteretiket is. Erg modern met kleine lettertjes. In het Spaans? Ohnee in het Engels. Ik heb geen zin om te lezen, ik heb zin om te proeven! Minder letters bij Bonal. Gelukkig, Udo schenkt in. Knipt bureaulamp aan. Kijkt naar de kleur. Dus ik ook.
Kleur: Gago is paarser dan de Bonal. Bonal warm paarsrood, Gago iets blauw-paarser.
Ik ruik aan het paarse glas. Stuivende geur, prikkelend hout, in de verte ruik ik iets van gerookt vlees ofzo. Of is dat de borreltrek aan het woord? Het is pas vier uur, ohnee, dankzij de uur klok opschuiven al bijna vijf uur. Of drie uur. Het zijn verwarrende tijden.
Het andere glas ruiken. Dat ruikt wat vriendelijker, naar fruit en naar wat zuiveligs. Ik moet denken aan geurig gras, als het een tijd droog en warm is geweest. Die naderende winter staat me ook niet aan. Ik wil wat tegen Udo zeggen, maar hij doet zijn vinger voor zijn mond. Eerst moeten we zelf proeven. Ongezellig!
S: Nu ga ik een slokje proeven hoor.
U: Ja.
Het paarse glas weer, de Gago. Ik proef laurier en kruiden. Ik vind dit een strenge wijn, serieus. Voor echte wijndrinkers? En ben ik dat dan niet? Dat ligt natuurlijk ook aan dat etiket, zo donker en met al die letters. Voel je je vanzelf een beetje dom als je dat niet voor je eerste slok hebt gelezen. Wat voor druiven zijn dit dan? Staat er volgens mij ook niet op. Nog een slok. Ik vind het niet echt heel lekker geloof ik, maar dat hoor je bij een serieuze wijnproeverij ook al niet te zeggen.
Glas twee, dat voor Udo glas één is want het staat dichter bij zijn computer. Voor ik een slokje neem, toch nog even een beetje ruiken. Duidelijk meer fruit, zachte geuren van kersen en bessen en…
S: Is dit wel echt glas twee?
U: Voor mij glas één.
S: Heb je ze niet net omgeruild?
U: (walst wijn in glas) Nee.
S: Echt?
U: Nee.
In de afdronk proef ik iets van broodkorst, terwijl de wijn in mijn mond is voelt ‘ie fris en zacht (als een pasopgemaakt bedje). Pas na het doorslikken voel ik wat tannine aan mijn tanden kleven. Niet vergeten: straks checken of ik zwarte tanden heb. Bij het derde slokje (zover kwam ik bij Gago niet) proef ik ook wat drop en laurier. Deze wijn verraadt tenminste zijn afkomst: Tempranillo.
U: Heb je een heel verslag gemaakt?
S: (Grijnst. En denkt: hoop dat ik geen zwarte tanden heb).
Udo en Sabina, zo te lezen hebben jullie er in ieder geval een leuke middag mee gehad. En daar gaat het ook om. Is de wijn bij jullie nog bij het eten geschonken? Bij een lekker stoofpotje vanavond misschien?
nog een smaaknotitie erbij van mij!
Helaas hebben we de wijnen niet bij het eten kunnen proberen, want er was een plotselinge behoefte aan Calzone en een film (The Devil wears Prada). Nu zijn we weer thuis en heb ik een glaasje, oh nee twee, ingeschonken.
De Bonal blijft relatief simpel, maar wel goed gemaakt. De Dehesa is wat opener, maar het is nog steeds een moeilijke wijn. De stroefheid van de tannine’s is niet verdwenen, ik vermoed dat hij over een jaartje (of twee) beter tot zijn recht komt.
Bonal Tinto: eerste fles was ok, tweede kon direct de gootsteen in wegens kurk en de derde moet ik nog proeven. Maar een — laat ik zeggen– oppervlakkig Spaans wijntje zonder veel diepgang is mijn voorlopig eindoordeel. Leuk dat ik ‘m tegenkwam maar het zegt me niets bijzonders.
Dehesa Gago: in het eerste glas had ik echt even moeite om me in de veelheid van smaken een weg te vinden. Maar ik vond het uiteindelijk een mooie volle wijn, — misschien iets te jong — en ik bewaar de overblijvende fles voor een later tijdstip.
@Edith,
geef nog even door waar jouw notitie staat!