Voor mensen in het wijnvak is Wine Professional een van de belangrijke gebeurtenissen van het jaar. De beurs is een uitbreiding van de Horecava en wordt georganiseerd door Jan van Lissum en zijn medewerkers van The Wine Site en Proefschrift.
Dit jaar bezocht ik de beurs voor het eerst. Om te beginnen stond natuurlijk de bijeenkomst van Vrouwen in de wijn op het programma, maar daarna was er tijd voor workshops, standbezoek en netwerken. Ik bezocht onder andere de stand van Wines of Hungary, de Vinos de Jerez, Mireia’s Import/Cava.nl en Cavador. Verslagen hiervan volgen uiteraard nog. Tevens bezocht ik de bijeenkomst over Top Duitsland, waarin een selectie van de beste in Nederland verkrijgbare Duitse wijnen werd gepresenteerd, begeleid door gerechtjes uit de pan van Chris Naylor en zijn team, van restaurant Vermeer in Amsterdam.
De bijeenkomst werd gepresenteerd door Italië-specialist Fred Nijhuis, die inviel voor een zieke collega. Hierdoor kreeg de workshop ondanks alle aanwezige kennis toch een wat rommelig en geïmproviseerd karakter: mijn voornaamste bezwaar is dat een lijst met wijnen ontbrak (of niet werd uitgedeeld), waardoor de deelnemers veel tijd kwijt waren met turen op de flessen, navragen en opschrijven van gegevens. Die deelnemers waren overigens voor een groot deel vrouw: het viel zelfs de presentator op 😉 Het aantal vrouwen was niet helemaal toevallig: na onze Vrouwen in de wijn-bijeenkomst waren we door Jan van Lissum uitgenodigd een van de beide workshops van 11.00 uur bij te wonen!
En dan de wijnen: daar zaten inderdaad een aantal prachtige exemplaren tussen. Tien wijnen werden gepresenteerd: om te beginnen een Silvaner Ipphofer Krönsberg 2007 Kabinett Trocken van Hans Wirsching (Franken), gevolgd door twee maal een serie van drie Rieslings en een serie van drie Spätburgunders. Het waren allemaal uitstekende wijnen, onder andere afkomstig van Neerlands Wijnhuis, Vinites en De Gouden Ton. Binnen de drie series beviel telkens één mij het beste. Dat waren, in volgorde van opkomst: Schieferterrassen 2007 van Heymann Löwenstein (Moezel), Dorsheimer Goldloch Riesling Grosses Gewachs 2007 van Schlossgut Diel (Nahe) en een Spätburgunder Trocken 2005 van Bernard Huber (Baden).
Bij de uiterst minerale en droge Schieferterrassen werd geen gerechtje gepresenteerd, zodat de culinaire toepassingen van deze wijn alleen in gedachten beleefd konden worden. Maar het stukje gebakken vis met serrano ham, vossebes en een crème van bietjes bij de Dorsheimer Goldloch was een uitstekende combinatie. De wijn pakte het zoet en het zuur van de ham en de vossebes prima op.
Bij de Spätburgunders werd een kalfsniertje met een krokante gepaneerd kostje geserveerd, dat mij minder beviel. De wijn was echter fantastisch, met veel bosfruit, een grote complexiteit en een prachtige lange afdronk. Van de drie Spätburgunders was het de meest aangekleedde, zoals mijn buurvrouw het omschreef.
Ondanks de rommelige sfeer, waardoor het erg moeilijk was goede notities te maken, bevestigden vooral deze drie wijnen mij weer eens wat een moois er bij onze oosterburen gemaakt wordt. Het feit dat het nog steeds nodig is workshops aan Duitse wijnen te wijden op een beurs voor professionals zegt helaas ook dat er zelfs in de horeca en bij de wijnhandel nog veel te winnen is op dit gebied. Om over het grote publiek maar te zwijgen.