Gisteren schreef ik over middeleeuwse stadsbestuurders die tijdens het vergaderen wijn en noten op tafel hebben staan. Vanmorgen realiseerde me dat het eigenlijk niet veel anders is tegenwoordig: want wat staat er klaar als mijn verenigingsbestuur vergadert in de statige Fundatie van Renswoude te Utrecht? Jawel, twee flessen rode wijn, nootjes en zoutjes. Eigenlijk is dit geen combinatie, dan hadden die middeleeuwers het beter bekeken: noten en fruit bij ‘malvezeien’ of zoete witte Rijnse wijnen gaat beter dan zoutjes en Japanse gekruide rijstcrackers bij rode Shiraz.
Enige tijd geleden schreef ik al eens over de zware Chileense wijn we tijdens de bestuursvergaderingen kregen geserveerd. Gelukkig is de wijn nu aangepast: we krijgen geen Los Vascos meer, maar Eaglehawk Shiraz 2004 van Wolf Blass, een Australische wijn. Veel fruit, lichte geur van kersen, wat tannines, heel weinig afdronk. Maar vergeleken met de Cabernet Sauvignon van Los Vascos voor de vergadering duidelijk een verbetering.
Wolf Blass is een Duitser die in 1961, op 27-jarige leeftijd, Europa vaarwel heeft gezegd om in Australië zijn geluk te gaan beproeven. Blass is opgeleid aan de Universiteit van Wurzburg als ‘Kellermeister’ en meende dat hij aan de Australische wijnindustrie wel wat toe zou kunnen voegen.
Hij kwam in de Barossa Valley terecht, waar voormalige landgenoten al een bloeiende wijnindustrie op hadden gezet. Naast de alomtegenwoordige versterkte wijnen werden er in de Barossa ook rieslings gemaakt, bijvoorbeeld. De tijd was absoluut rijp voor nieuwe experimenten en Blass kon vanaf 1973 dan ook profiteren van de steeds toenemende vraag naar lichtere tafelwijnen in tegenstelling tot de zware, versterkte wijnen die Australië tot ver na de Tweede Wereldoorlog geproduceerd had.
Blass begon zijn eigen bedrijf, dat anno 2006 onderdeel uitmaakt van Beringer Blass, een van de grootste spelers in de Australische wijnindustrie. Perswijn noemde het bedrijf in 2004 in één adem met drie andere multinationals: Southcorp (van onder andere Penfolds), Constellation (Hardys) en Orlando Wyndham (Jacob’s Creek). Blass maakt wijnen in diverse categoriën (labels), van bijna alle in Australië aanwezig grote druivenrassen en van druiven uit alle wijngebieden van het land. Allemaal goed gemaakte wijnen, maar de Eaglehawk is mij iets te commercieel, te ‘gewoon’. Als ik echt moest kiezen, zou ik uiteindelijk toch liever een Los Vascos cadeau krijgen dan een Eaglehawk.
You are right about the Eaglehawk, but then, it doesn’t claim to be more than a well-made low-priced wine. In Australia it is to be found in the supermarkets. The great wines from Australia, as from any other country, are rather to be had from the small, often family-run vineyards where all the usual old-style techniques are utilized (ie, hand-picking, hand de-stemming, natural yeasts if possible, etc). I don’t know where one could get them in Holland (some adventurous, high-specialist importer perhaps?). Even in Australia one needs to go to the specialty wine stores.
Hi reader from Australia (I presume ;-)), thanks for your comments. Do you read Dutch or did you use a translation program? Interesting to read that Eaglehawk is a supermarket wine in the land of origin.
And rest assured: I do know that there are very good wines to be had from the other side of the globe. A few months back I tasted a D’Arenberg, which impressed me very much! A tasting note is to be found on this weblog.
In Nederland heeft de connotatie ‘supermarktwijn’een negatief imago. Vaak terecht, soms niet. De wijnen in veel Australische supermarkten (altijd een aparte winkel met een eigen ingang) zijn toch van een hoger kaliber dan je in de gemiddelde Nederlandse supermarkt vind. Wel eenkennig Australisch. De Eaglehawk Shiraz 2003 van Wolf Blass beviel mij eind vorig jaar zo goed, dat ik 6 flessen mee terug nam naar Nederland. Helaas hier zelden te vinden. De shiraz van de Bortoli is een goede vervanger.