Dit weekend zag ik eindelijk de film Mondovino (slechts € 9,99 bij de Free Record Shop, een aanrader!). De film gaat mijns inziens over de sterke mondialisering van de wijnwereld, en speciaal de Amerikaanse invloed daarin. De invloed van het imperium van de Mondavi’s, van de punten van Robert Parker en van wijnconsultant Michel Roland (Fransman, maar all over the world aanwezig).
Gisteren was ik aanwezig op een proeverij van wijnen uit een land dat gelukkig nog nauwelijks door ‘mondialisering’ is beroerd: Oostenrijk. Nog geen grote concerns, overnames, blockbuster wijnen met Parkerpunten. Wel heel veel kwaliteit, variatie en veelzijdigheid. Wat ik gisteren proefde was van droog tot zoet allemaal van een uitstekende kwaliteit, met heel veel verschillende toepassingsmogelijkheden.
Van heerlijke Welschrieslings voor straks in de tuin tot prachtige zoete wijnen voor na het diner. Van Sauvignon Blancs die bij eten tot hun recht gaan komen tot simpele rosé’s voor bij de barbecue. Ik sprak er kleine startende importeurs als de sympathieke Maria Wilhelmer van Wilhelmer Wijnmarketing Oostenrijk en vertegenwoordigers van gevestigde namen als Imperial Wijnkoperij of Residence Wijnimport. En ik sprak er met de producenten zelf, onder andere Willi Opitz en zijn project manager Robert Teltschik. Opitz is op zoek naar een Nederlandse vertegenwoordiging en ik hoop van harte dat dat naar aanleiding van de proeverij gisteren is gelukt. Want wat een wijnen maakt die man: ik kende hem van zijn bijzondere zoete wijnen, maar proefde gisteren ook een aantal hele goede droge. Bovendien serveerden ze er hele kleine hapjes bij. Wat dacht je van een glaasje Muskat Ottonel (zo droog mogelijk gevinifieerd met 1 gram restsuiker per liter) met een stukje gravad lachs? Een werkelijk verbluffende combinatie. Of een Beerenauslese van Pinot Noir met blauwschimmelkaas? Nooit gedacht dat Castello Blue zo goed kon smaken! Over Welschrieslings, zoete wijnen en Willi Opitz binnenkort meer op deze pagina’s.
Met deze proeverij is naar mijn mening weer eens bewezen dat je eigenlijk helemaal geen wijn van ver hoeft te halen: alles wat je lekker vindt kun je vinden binnen Europa. Beperk je tot Frankrijk, Italië, Spanje, Oostenrijk en Duitsland en je vindt meer verschillende wijnen dan je in een heel leven kunt drinken.
Een advies: wil je binnenkort eens opvallen op een feestje door je wijnkeuze, kies dan geen Zuid-Afrika, Chili of Australië. Schaf een paar Oostenrijkse Welschrieslings en (het is maar een voorbeeld) wat Cabernet Francs uit de Loire aan! Dat brengt de tongen pas op goed op gang. Een feest met alleen Europese wijnen! Welke Welschrieslings je dan kunt kopen en waar je ze kunt krijgen, daarover binnenkort meer.
Inderdaad Mariëlla,
Ook ik ben bij diverse proeverijen van de afgelopen jaren vaak verrast door de hoge kwaliteit van wijn uit Oostenrijk.
Bij wit waren het meestal de Grüner Veltliners die de show stalen en bij rood Blauer Zweigelt, Blaufränkisch en St. Laurent waarvan ik onder de indruk was.
Ik denk dat we de komende jaren nog veel positiefs over Oostenrijkse wijn zullen horen.
Ed