‘Jong spul’ bij Grapedistrict

Dat gebeurt niet vaak: een proeverij binnenlopen en je gelijk al ‘ouder’ voelen ;-). Donderdagavond bezochten Nico en ik de lenteproeverij van Grapedistrict, op de Utrechtse Burgemeester Reigerstraat. Naast veel jonge wijnen stond de zaak ook vol met jong publiek, wat we eerlijk gezegd wel eens een verademing vonden. En uiteraard past het goed bij het concept van Grapedistrict. Later begrepen we echter van bedrijfsleidster Renske Roffel dat het niet helemaal de bedoeling was geweest dat deze lading studenten hier een aperitiefje kwam nemen…

Al ruim twee jaar geleden werden we gewezen op Grapedistrict, maar het kwam er steeds niet van eens serieus aandacht te gaan besteden aan het concept én de wijnen. Donderdagavond stapten we echter op de fiets om wat lentewijnen te gaan proeven. En dat viel niet tegen: we maakten kennis met een reeks mooie, karaktervolle wijnen, waaruit we onze witte huiswijn voor de komende maanden kozen. Hierover later meer.

Het concept van Grapedistrict is eigenlijk super simpel, maar je moet er maar opkomen: de wijnen staan ingedeeld op smaak en moment. Er zijn negen categorieën die met duidelijke en vrolijke kleuren zijn aangegeven. Zo vindt de liefhebber die er verder niet zo veel van weet onmiddellijk het soort wijn dat zij zoekt. Gisteravond proefden wij bijvoorbeeld wijnen uit de categorieën Bubbly, Easy, Mellow, Rich, Rosy, Blush en Smooth. Easy staat voor fris en dorstlessend wit; en inderdaad, de Rueda van viura en verdejo (Viña Sofraga) was heerlijk verfrissend, evenals bijvoorbeeld de Sauvignon Blanc uit Nieuw Zeeland (Saint Clair).

Grapedistrict-eigenaar Joost Bockwinkel schonk ons als tussendoortje nog een verrassend frisse VdP Côtes de Gascogne, Domaine de Ménard Cuvée Marine 2008, samengesteld uit ugni blanc, colombard, gros manseng en sauvignon blanc. Deze wijn is nog niet opgenomen in het assortiment, maar volgens mij moeten ze dat maar gauw doen bij Grapedistrict.

In de categorie Rich (rijk en aromatisch wit) vond ik de combinatie chardonnay-viognier van het Argentijnse Elementos heel boeiend. Geurend naar laurier, met ook in de mond een ‘droppige’ indruk, heel fris en vol en niet heel hoog aan de zuren.

Bij de Blush stonden een Bardolino en een Pinot Nero uit Alto Adige op tafel, die beide zeer de moeite waard waren. De uitsmijter, in de categorie Smooth, was een stevige jammy Stickleback uit Australië. Een soepele rode fruitbom van dolcetto, cabernet sauvignon, syrah en grenache, die met zijn 14,5% alcohol wel wat aan de heftige kant was, maar het bij een stevig stuk vlees van de barbecue heel goed zal doen.

Tot slot toch nog iets over het aanwezige publiek: een deel daarvan bleek meer voor de wijn dan voor het proeven te komen, zeiden we al. Of het nu zo slim is op een donderdagavond in een drukke winkelstraat, waar ook nog eens veel studenten wonen, een gratis proeverij te houden, vragen we ons af. Misschien toch maar een klein bedrag aan entree heffen? Of – als er dan toch teveel geborreld wordt – maak dan van de gelegenheid gebruik nog iets meer over wijn uit leggen. Waarom die spuugemmers daar staan, bijvoorbeeld. Dan voelen de overige aanwezigen zich ook wat minder vreemd aangekeken als ze wél willen spugen.

Maar wat ons betreft hebben we er een wijnaankoopadres bij. Wij komen terug bij Grapedistrict, bijvoorbeeld om te kijken of de Domaine de Ménard al te koop is, en zeker ook omdat ze de Sauló van Espelt bleken te hebben!