Volgens mij hebben we allemaal wel eens ervaren dat een wijn die op dat terrasje in zuid-Frankrijk of Italië verrukkelijk smaakte, totaal niet meer uit de verf kwam toen de naar Nederland meegebrachte flessen geopend werden.
Wat dat precies is, daar verschillen de meningen over. Ik hou het op de ontbrekende ambiance: terrasje, zon, zuidelijke sferen, ontspannen vakantiegevoel, het plaatselijke eten. Dat ontbreekt dan in Nederland gewoon, waardoor de wijn heel anders overkomt.
Recent is zo’n typische plaatselijke wijn, de Oostenrijkse Heurigen, op fles naar Nederland gehaald en daar onder de naam Primus 2005 aan de man gebracht.
Heurigen-wijnen worden in speciale gelegenheden in de heuvels rondom Wenen geschonken. Het zijn assemblages van de witte druivenrassen die nog altijd in het Weense stadsgebeid verbouwd worden: grüner veltliner bijvoorbeeld, de Oostenrijkse druif bij uitstek. De Heurigen is altijd van hetzelfde jaar als waarin de oogst plaatsvond. De Heurigen van dit jaar hing enkele weken geleden dus nog aan de wijnstok. In diezelfde dranklokalen wordt ook een andere specialiteit geschonken, Sturm, nog gistende druivenmost.
De Primus 2005 van de Oostenrijkse wijnbouwfamilies Leitner en Achs, uit het plaatsje Gols ten zuidoosten van Wenen, was dus op 5 oktober jl. in Nederland de eerste primeurwijn van dit seizoen. Ik ben toch heel benieuwd hoe die wijn nu smaakt, zo buiten de Weense heuvels in ons – niet zo – koude kikkerlandje. Of all places is de wijn in een restaurant in Amstelveen gelanceerd, met typisch Heurigen-eten erbij. In mijn herinnering is dat roggebrood met reuzel.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat het een geslaagde onderneming was. Maar mijn herinnering aan Heurigen is dan ook negatief gekleurd, geef ik eerlijk toe. Vijfentwintig jaar geleden was ik ook in zo’n Heurigen, in juli. We kunnen toen geen echte Heurigen hebben gedronken, maar we aten wel roggebrood met reuzel en dronken witte wijn uit kannetjes. Helemaal blij was ik aan het eind van die avond niet, meen ik me te herinneren 😉 Nog dagen erna voelde ik me misselijk, zo erg dat een deel van het bezoek aan Boedapest in het water viel. Nu ik eraan terugdenk, misschien was dit wel één van mijn eerste wijnervaringen….
