Op zoek naar recepten met fazant sloeg ik vorige week ook eens een kookboek open dat we jaren geleden van een vriendin kregen die met een Duitser ging trouwen: Kulinarische Streifzüge durch Franken. Mooie foto’s, typisch Duitse gerechten, maar verder nooit gebruikt. Fazant vond ik er niet, maar wel de Rebhühn, in het Nederlands patrijs. De Rebhühn werd omwikkeld met wijnbladeren en spek en twintig minuten in de oven gegaard. Serveren met in boter geglaceerde wijndruiven en aardappelpuree. Ik vond het opvallend dat de naam Rebhühn – letterlijk eigenlijk druifhoen – en de manier waarop je patrijs in Franken klaarmaakt zo nauw met elkaar verwant zijn. De vraag ‘Wat hebben patrijzen met druiven?’ bleef me deze week bezighouden, dus vandaag maar wat gegoogled. Ik vond diverse recepten waarin de patrijzen met wijnbladeren en druiven gegeten werden. Komen deze hoenders misschien veel in wijngaarden voor? Helaas heb ik geen enkele link tussen het beest en de druif kunnen vinden. Reb komt etymologisch niet eens van Rebe, druif, maar van de klank die het beestje maakt – rep, rep – en dan uitgesproken met een lange –e-.
Beste foodbloggers: wie er meer info heeft over een verband tussen patrijzen en wijn/druiven, ik hou me aanbevolen.
Er is overigens wel een andere link tussen ‘patrijzen’ en wijn: de term oeil de perdrix – patrijzenoog – wordt gebruikt om de kleur van een wijn aan te duiden: hele lichte pinot noir. In Zwitserland is er zelfs in het kanton Neuchâtel een appellation Oeil de Perdrix, voor rosés van pinot noir. Ze worden ‘pétillant’ – prikkelend – gevinificeerd, en de schillen hebben zo goed als geen contact met de most. Daardoor wordt de kleur van de wijn heel licht, met een zweempje oranje-roze. Ik heb deze wijn nooit op, maar het schijnt een ‘delicate speciality’ te zijn, zoals Jancis Robinson het uitdrukte in haar Vines, Grapes & Wines.
