Antipakjesavond en de Smaak van Nederland

Morgen is het antipakjesavond, ingesteld door culinair journaliste Karin Luiten. Karin deed eerder deze week een oproep om op 4 december, te koken zonder kant-en-klaar pakje of zakje. Geen soep uit een pakje, geen diepvriespizza, geen potje tomatensaus voor over de pasta. Zo’n initiatief steun ik  natuurlijk, ook al ben ik geen foodblogger. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er hier in huis ook wel eens spaghetti gemaakt wordt met een pot saus, waarin dan wel vers gebraden gehakt, zelf gehakte wortel en bleekselderij gaan. Een kant-en-klaar maaltijd komt er hier niet in (al sta ik niet in voor de capriolen van mijn pubers als we zelf van huis zijn…).

Wat is er dan tegen op kant-en-klaar? Ten eerste weten veel mensen vanwege al die gemaksverpakkingen niet meer hoe ze een stamppot moeten maken, om maar eens wat te noemen. In plaats van verse aardappelen te schillen, te koken en te stampen, wordt een pakje aardappelpoeder gebruikt. Langzaam verdwijnt daarmee ook het besef, vooral bij de jongere generatie, hoe je een aardappel kunt klaarmaken. En dat is toch zonde? Daarbij zit er in die pakjes ook nog eens vele E-nummers, smaakstoffen, kleurstoffen etc… Allemaal niet goed voor het lijf. Én, waar ik naar toe wil, de smaak vervlakt! De inhoud van pakjes of zakjes kan nooit de geweldige smaak vervangen van een vers bereid product. Geen soep lekkerder dan zelfgemaakte, met soepvlees, schenkel, groente en, vooruit, een klein bouillonblokje. Geen tomatensaus smakelijker dan die die je zelf hebt gemaakt, van verse tomaten.

Bij de smaak aangekomen, kan ik vervolgens mooi aanhaken bij een evenement waar ik eerder deze week was, de finale van de Smaak van Nederland. Negen finalisten mochten er hun bijzondere, unieke, Nederland-veroverende eetbare product aanprijzen, waarbij ambachtelijk, duurzaam, biologisch, gezond etc… natuurlijk toverwoorden waren. Maar het allerbelangrijkste van die producten is de smaak! De smaak van verrukkelijke schapenkaas van Texel (Kaasboerderij Wezenspyk), naar een recept dat vier eeuwen oud is (één van mijn favorieten). De smaak van honingtomaten, opgekweekt uit een vergeten soort zaad; van zoetzure paprikajam, heerlijk op een blokje kaas, of van het subtiele seizoensbier van Brouwerij de Fontein. Ik proefde ook de roomzachte terrine van rundertong, van boerderij Erve Elferman; die lijkt me heerlijk als voorgerecht met Kerst. Komt nog bij dat ze op deze boerderij werkelijk alles van de koe gebruiken, niets wordt nodeloos weggegooid. En dan de Hottie sambals van Sita Danser. Ik ben geen sambal-eter, maar mmm, deze wil ik wel in huis halen.

In al deze producten komt smaak op de eerste plaats, en daar zijn ze op beoordeeld. Daarnaast spelen duurzame teelt en bereidingswijzen een rol, plus een instelling van de producent om dat smaakvolle product ook zó te blijven maken. Kleinschaligheid is geen vereiste, maar zoals juryleden Felix Wilbrink en Dick Veerman in hun slotwoorden aanhaalden: boeren of voedselproducenten kunnen niet allemaal gaan voor schaalvergroting. Groot, groter, groots is niet voor iedereen een optie, en zeker niet voor de landbouw op als geheel. Veel beter is het een kwalitatief goed product op de markt te brengen, en daar dan met passie en inzet voor te blijven werken. Als je van je afzet goed kunt leven, wat wil je dan nog meer?

Oh, en dan de winnaars van de Smaak van Nederland, die moet ik natuurlijk ook even melden: de Hottie Sambals van Sita Danser ontvingen de juryprijs, de honingtomaten mochten de publieksprijs in ontvangst nemen. Meer informatie over deze derde editie van de Smaak van Nederland tref je hier.

Dus: morgenavond pakjes inpakken na een smakelijke kom soep zonder pakjes, of een ovenschotel met verse ingrediënten. In onze Herberg De Ketel en de Kurk gaf de kok voor AntiPakjesAvond een heerlijk soeprecept met pastinaak. En daar schenk ik dan een lekker glas witte wijn bij, bijvoorbeeld de Collesanti van Mario Carpineti, verkrijgbaar bij Vinoblesse en vermeld in de WijnWebWinkelgids. Lang leve de smaak!